Een stukje omroepgeschiedenis: vroeger zag je op wat toen nog de BRT heette soms films met ondertitels in het Nederlands en het Frans. Waarom deed men dat? Op 23 maart 1973 werd daarover in de Cultuurraad voor de Nederlandse Cultuurgemeenschap een vraag gesteld: Vraag nr. 36 van de heer Vanhaegendoren: Mag ik van de geachte Minister, via het Bulletin van Vragen en Antwoorden, vernemen hoe het komt dat de B.R.T. bij haar T.V.-uitzendingen een ongehoord groot gebruik maakt van Franse onderschriften of onderschriften waar het Frans bij voorrang wordt gebruikt? Het komt mij voor dat, gelet op het feit dat de B.R.T. hoge bedragen besteedt om films te doen herwerken, zij in dit opzicht de nodige eisen zou kunnen stellen. Al te veelvuldig gebruik van overwegend Franse onderschriften bevestigen de Vlaamse kijkers in hun opvatting van ondergeschiktheid van het Nederlands, terwijl tweetalige onderschriften in al te kleine letters moeten gehouden worden en een hinder veroorzaken voor de kijkers, vooral voor ouderen en gezichtsgestoorden. Antwoord: De B.R.T. voorziet alleen de speelfilms van Nederlandse en Franse onderschriften. Alle andere buitenlandse programmas krijgen uitsluitend onderschriften in het Nederlands. Voor de speelfilms geschiedt zulks in het merendeel van de gevallen (± 60 %) in opdracht van de B.R.T., waarbij het Nederlands steeds bovenaan staat, het Frans eronder. Voor het overige (± 40 %) worden copieën gebruikt die toebehoren aan de verdelers en die reeds van onderschriften werden voorzien ten behoeve van de bioscopen. In dergelijke gevallen komt het inderdaad voor dat de Franse tekst bovenaan staat en dat het lettertype ietwat kleiner is dan bij TV-onderschriften. Alleen om redenen van economische aard neemt de B.R.T. zijn toevlucht tot deze laatste formule. Het aankopen van nieuwe copieën en het aanbrengen van onderschriften volgens TV-normen zou echter zowat 4.000.000 frank per jaar extra kosten. (Bron)
Gepost op 2006-11-27